Undur náttúrunnar

Málþing í tilefni af 150 ára útgáfuafmæli Uppruna tegundanna

Þann 24. nóvember 1859, fyrir réttum 150 árum, gaf John Murray, bókaútgefandi í London, út bókina On the Origin of Species eftir tiltölulega lítt þekktan náttúrufræðing, Charles R. Darwin að nafni. Það er kunnara en frá þurfi að segja að bók þessi olli straumhvörfum í lífvísindum og raunar hugmyndasögunni allri. Háskólinn á Akureyri og Háskólinn á Hólum minnast þessarra tímamóta með sameiginlegri málstefnu um lífvísindi í víðu samhengi.

Málþingið, sem samanstendur af 16 fræðandi, skemmtilegum og aðgengilegum erindum um ýmis hugðarefni íslenskra náttúruvísindamanna, verður haldin á afmælisdeginum, þriðjudaginn 24. nóvember í stofu R316 að Borgum við Norðurslóð. Pétur Halldórsson stýrir umræðum.

Hvar? – Borgum við Norðurslóð, 3. hæð, stofu R316 (innst á austurgangi)

Hvenær? – Þingið hefst kl. 9:00, en er skipt í fimm fundi (sjá dagskrá hér fyrir neðan)

Hvað kostar? – Ekkert!

Nánari upplýsingar veitir Oddur Vilhelmsson ([e-mail], s. 697 4252) . Sjá einnig heimasíðu HA: www.unak.is

Dagskrá:

9:00        Setningarávarp rektors HA, Stefáns B. Sigurðssonar

Fyrsti fundur. Náttúra Norðurlands: Svipmyndir úr dýraríki, jurtaríki og hinum hulda heimi örvera

9:10       Hreiðar Þór Valtýsson, lektor við auðlindadeild HA, flytur erindið Auðlindir hafs í Eyjafirði og áhrif umhverfisins.

9:30       Hjörleifur Einarsson, prófessor við auðlindadeild HA, flytur erindið Margur er knár þó hann sé smár.

9:50       Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir, sveppafræðingur á Náttúrufræðistofnun Íslands, flytur erindið Út í skóg að svipast um í svepparíkinu.

10:10     Jóhannes Árnason, kennari við Verkmenntaskólann á Akureyri flytur erindið Aspirnar eru illgresi?

10:20     Umræður

10:35     Kaffi

Annar fundur. Sameinaðir stöndum vér: Sambýli örvera, dýra og jurta í náttúru Íslands

10:50     Oddur Vilhelmsson, dósent við auðlindadeild HA, flytur erindið Þröng í þalinu: Ljósóháð bakteríusamfélög í íslenskum fléttum.

11:10     Arnheiður Eyþórsdóttir, aðjúnkt við auðlindadeild HA, flytur erindið Einkalíf svampa.

11:30     Ólafur S. Andrésson, prófessor við Háskóla íslands, flytur erindið Erfðamengi sambýlis: Raðgreining á himnuskóf.

11:50     Umræður

12:05     Matur

Þriðji fundur. Vor dýrasti arfur: Hlutverk erfða í þróun lífvera

13:10     Kristinn P. Magnússon, dósent við auðlindadeild HA og sérfræðingur á Akureryrarsetri NÍ, flytur erindið Ertu skoffín?

13:30     Stefán B. Sigurðsson, rektor HA, flytur erindið Meðfæddir hæfileikar eða þjálfun í íþróttum - Hvort ræður úrslitum?

13:50     Stefán Óli Steingrímsson, dósent við Háskólann á Hólum flytur erindið Ferskvatnsfiskar og fábreytni íslenskrar náttúru.

14:10     Umræður

14:25     Kaffi

Fjórði fundur. Úrsmiðurinn blindi: Þróun mannsaugans, finkugoggsins og annarra furðuverka

14:40     Arnar Pálsson, dósent við Líf-og umhverfisvísindadeild HÍ flytur erindið Náttúrulegt val og fjölbreytileiki lífsins.

15:00     Hafdís Hanna Ægisdóttir, verkefnisstjóri við Landbúnaðarháskóla Íslands, flytur erindið Darwin og lífríki eyja.

15:20     Þórir Haraldsson, kennari við Menntaskólann á Akureyri, flytur erindið Aðlögun hvítabjarna að óvistlegu umhverfi. 

15:50     Umræður

16:00     Kaffi

Fimmti fundur. Hvað þýðir þetta allt? Áhrif þróunarkenninga á hugmyndasögu og vísindaheimspeki

16:15     Þorsteinn Vilhjálmsson, prófessor við Háskóla Íslands, flytur erindið Þróunarkenningin í ljósi vísindaheimspekinnar.

16:35     Steindór J. Erlingsson vísindasagnfræðingur við Reykjavíkurakademíuna flytur erindið Landnám þróunarkenningarinnar á Íslandi, 1872-1910.

16:55     Guðmundur Guðmundsson, forstöðumaður safnasviðs NÍ, flytur erindið Tegundir, þróun og flokkunarkerfi í ljósi Uppruna tegundanna.

17:15     Umræður

17:30     Samantekt og málstofuslit

17:45     Móttaka

 

 

Líftæknigátt

Aðgengilegt, íslenskt fræðsluefni fyrir almenning um líftækni og málefni henni tengd hefur til þessa verið af býsna skornum skammti. Nemendur í líftækni og sjávarútvegsfræði við HA reyna nú, ásamt undirrituðum, að gera einhverja bragarbót þar á. Wikipedia er opin alfræðiorðabók á netinu sem hver sem er getur breytt. Við höfum nú búið til Líftæknigátt í Wikipediu með tenglum í greinar um líftæknileg efni. Greinarnar eru mjög mis langt á veg komnar. Sumar eru aðeins á „orðabókarformi“, en aðrar eru mun lengri. Einnig á eftir að byrja á all mörgum síðum sem við höfum gert ráð fyrir tenglum í. En, ástæða er til að árétta að hver sem er getur bætt við og breytt efni í Wikipediu og um að gera fyrir leika sem lærða að taka þátt í þessu skemmtilega verkefni með okkur.

Það er von okkar að gáttin geti orðið til þess að vekja áhuga á þessarri stórskemmtilegu og notadrjúgu fræðigrein.

Í leiðinni er ekki úr vegi að geta þess að umsóknarfrestur um nám í líftækni á B.Sc.- og M.Sc.-stigi rennur út föstudaginn 5. júní.

Grænar smiðjur

ORF líftækni, fyrirtæki þeirra Einars Mäntylä, Björns L. Örvar og Júlíusar Kristinssonar, er eitt af skemmtilegri líftæknifyrirtækjum landsins. Viðskiptahugmynd þeirra byggir á því að nota erfðabreytt bygg sem lífræna smiðju, þ.e. að láta það framleiða lyfjavirk prótín sem síðan eru einangruð og seld til lyfjagerðar. Möguleikarnir til verðmætasköpunar eru gríðarlega miklir í þessum geira og ástæða til að fagna góðu gengi ORF og óska þeim velfarnaðar í framtíðinni.

Ég átta mig, hins vegar, ekki alveg á því hvert þessi frétt í Mogganum er að fara. Þarna er talað um „notkun á erfðabreyttum plöntum í landbúnaði“, áhrif (hvort sem þau nú eru ímynduð eða raunveruleg) á heilsu manna og þar fram eftir götunum. Ég er svosem enginn heimangangur hjá þeim í ORF og þekki ekki þeirra áætlanir, en eftir því sem ég best veit hafa þeir ekki sóst eftir því að rækta erfðabreytt bygg til manneldis. Það er því ansi misvísandi að setja þetta í eitthvert samhengi við hina hvatvísu og oft illa ígrunduðu umræðu um erfðabreytt matvæli.

Það er svo aftur annað mál að sjálfsagt og rétt er að gæta ýtrustu varúðar þegar erfðabreyttar lífverur eru ræktaðar úti í náttúrunni fremur en í lokuðum gróðurhúsum. Þó svo líkurnar á víxlfrjóvgun séu ekki miklar, þá eru það eðlileg og góð vinnubrögð að takmarka þær eftir því sem kostur er.

Ætlar að rækta erfðabreytt bygg á Íslandi

Doktorsvörn í prótínmengjagreiningu

 Það var einkar ánægjulegt að vera viðstaddur doktorsvörn Hólmfríðar Sveinsdóttur við Háskóla Íslands síðastliðinn föstudag. Hólmfríður vann verkefni sitt undir aðalleiðsögn Ágústu Guðmundsdóttur prófessors við matvæla- og næringarfræðideild HÍ, en meðleiðbeinendur voru auk mín þau Bjarnheiður K. Guðmundsdóttir við HÍ og Helgi Thorarensen á Hólum. Verkefnið er því réttnefnt samstarfsverkefni þriggja háskóla: HÍ, HA og Hólaskóla. Frétt HÍ um verkefnið og vörnina má lesa hér.

Hólmfríður vann feikilega vandað og gott verkefni um þær breytingar sem verða á prótínmengi þorsklirfa við þroskun þeirra og þau áhrif sem ýmsir þættir í umhverfi og fæði hafa þar á. Að greina prótínmengi er ekkert áhlaupsverk. Það þekki ég af eigin reynslu. Nálgun Hólmfríðar er byggð á tvívíðum rafdrætti gjörvalls prótínmengis þorsklirfanna, en sú aðferð er tæknilega krefjandi, svo ekki sé fastar að orði kveðið. Að auki fylgja ýmsar tæknilegar hindranir því að vinna með prótínmengi þorsklirfa. Þar má nefna að illgerlegt er að aðgreina vefi og því vann Hólmfríður með heildarmengi allrar lífverunnar, en það torveldar sjóngervingu og greiningu þeirra prótína sem eru til staðar í hlutfallslega litlu magni. Einnig er viss farartálmi fólginn í því að gagnabankar (oftast er hentugast að notast við hin ýmsu undirsöfn GenBank) eru fremur rýrir þegar kemur að þorskfiskum. Það ástand mun vonandi batna innan tíðar, því verið er að raðgreina gjörvallt erfðamengi Atlantshafsþorsksins.

Þrátt fyrir þessar tæknilegu hindranir vann Hólmfríður afar gott verkefni að mínu mati, þó auðvitað sé ég hlutdrægur . Of langt mál væri að rekja hér niðurstöðurnar, en benda má á að gerð er grein fyrir þeim í fimm ritrýndum tímaritsgreinum og einum ritrýndum bókarkafla, auk doktorsritgerðarinnar sjálfrar. Þar af eru tvær greinar þegar birtar: önnur í Aquaculture og hin í Comparative Biochemistry and Physiology.

Andmælendur voru þeir Phil Cash frá Háskólanum í Aberdeen og Albert Imsland frá Háskólanum í Bergen og ráku þeir báðir erindi sín snöfurmannlega og af stakri prýði. Vörn Hólmfríðar og athöfnin öll var HÍ til mikils sóma og þakka ég pent fyrir mig.

DNA í eldhúsinu

Á laugardaginn verður mikið um dýrðir hér hjá okkur í HA, en þá verður vori fagnað með Opnu Húsi hér á háskólasvæðinu. Gestir og gangandi geta kynnt sér það sem fram fer í deildum skólans, þegið léttar kaffiveitingar og bara átt með okkur notalegt síðdegi. Dagskrá fagnaðarins má sjá hér á síðu markaðs- og kynningarsviðs.

Ég vil að sjálfsögðu einkum benda á mitt „sjóv“, en ég mun freista þess að einangra DNA úr jarðarberjum með eldhúsáhöldum, sjampói, matarsalti og sótthreinsispritti. DNAið mun ég vefja upp á plaströr eins og hvert annað spagettí og geta áhugasamir gestir fengið að taka í. Aðferðinni er lýst í bæklingnum sem tengt er í hér að neðan (prentist út báðum megin á pappírinn þ.a. hann flettist um stutthlið; brjóta svo saman í þríbroti).

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• DNA-mall í eldhúsinu

Tækifæri í raunvísindum og grunnrannsóknum

Óhætt er að segja að naflaskoðunarskriða hafi farið af stað í þjóðfélaginu á umliðnum vikum þar sem meginstoðir íslensks efnahagslífs og samfélagsins alls hafa verið teknar til gagngerrar ítarskoðunar. Sitt sýnist hverjum, eins og vonlegt er. Sumir finna hugarfróun í að benda á það sem aflaga hefur farið, á meðan aðrir einbeita sér að því að leita nýs upphafs og skima eftir möguleikum og tækifærum. Háskólinn á Akureyri (HA) ætlar sér að taka þátt í þessari umræðu og leggja þar á vogarskálar þá miklu þekkingu og reynslu sem finna má meðal sérfræðinga skólans. Í þessum greinarstúfi verður sjónum beint að raunvísindum og rannsóknastarfi almennt, en við HA er starfandi raunvísindaskor þar sem fram fara bæði kennsla og rannsóknir á nokkrum sviðum hagnýtra raunvísinda, nánar tiltekið líftækni, sjávarútvegs- og fiskeldisfræðum, tölvunarfræðum og umhverfis- og orkufræðum.

Fáir munu andhæfa þeirri staðhæfingu að í hagnýtum rannsóknum á sviði vísinda og tækni felist fjölmörg tækifæri. Í gegn um hagnýtar rannsóknir fyrirtækja, stofnana og háskólasamfélagsins opnast tækifæri til nýsköpunar og myndunar sprotafyrirtækja sem með tíð og tíma geta vaxið og dafnað í leiðandi hátæknifyrirtæki. Á hinn bóginn heyrast þær raddir af og til, að grunnrannsóknir með fræðilegt ekki síður, og jafnvel fremur en, hagnýtt gildi séu dragbítur á samfélaginu. Þær séu rándýr gæluverkefni sérlundaðra fílabeinsturnbúa úr öllum tengslum við þarfir og kröfur þjóðarinnar. Í þessu sambandi er skemmst að minnast ummæla Söru Palin, varaforsetaefnis bandaríska repúblikanaflokksins í nýafstöðnum forsetakosningum þar vestra, en hún fór mikinn í vandlætingu sinni á fjáraustri í grunnrannsóknir á erfðafræðum ávaxtaflugna¹. En, skyldi þessi afstaða vera nægilega vel ígrunduð? Hvernig ákveðum við hvaða rannsóknir hafa hagnýtt gildi og hverjar ekki?

David Baltimore, forseti bandarísku vísindaþróunarakademíunnar (American Academy for the Advancement of Science), skrifaði áhugaverða grein sem birtist 24. október síðastliðinn í vísindafréttaritinu Science². Þar kemur m.a. fram sú skoðun hans að það sé einmitt áhersla Bandaríkjastjórnar á stuðning við grunnrannsóknir, óháð meintu hagnýtu gildi eða annarri þarfagreiningu, sem hefur verið „leynivopn“ Bandaríkjanna í efnahagslegu kapphlaupi þjóða heimsins undanfarna áratugi. Í grein sinni veltir Baltimore því fyrir sér hvaða lærdóm önnur ríki geti dregið af reynslu Bandaríkjanna á stjórnun vísindastarfsemi, einkum hvað varðar skipulag og stefnumörkun háskóla og annarra rannsóknastofnana. Hann leggur fram fimm einfaldar reglur sem ég tel rétt að ráðamenn mennta- og vísindamála hér á landi taki til skoðunar:

1.       Gæði séu ávallt í öndvegi, jafnt í mannaráðningum sem á öðrum vettvangi. Baltimore telur það óráð að reynt sé að fylla í faglegar eyður þegar ráðið er í nýjar stöður. Fremur skuli stilla nýráðningum í hóf og einblína á þá kandidata sem skara fram úr á sínu sviði.

2.       Kröftum sé ekki dreift um of. Augljóst er að lítil hagkerfi geta ekki skarað fram úr á öllum sviðum.

3.       Byggja skal upp smáar einingar. Smæð er kostur að mörgu leyti og mun hægara er um vik að halda uppi háum gæðakröfum í smáum, þröngt skilgreindum einingum heldur en á stórum, víðtækum stofnunum.

4.       Ekki aðskilja kennslu og rannsóknir. Háskólastúdentar eru vísindamenn morgundagsins og hagur bæði nemenda og annars rannsóknafólks  af nánu samstarfi er ótvíræður.

5.       Akademískt frelsi til rannsókna skal tryggt. Afskipti ríkis eða annarra utanaðkomandi aðila af verkefnavali vísindamanna hefur hvergi gefist vel. Í frelsinu liggur sköpunarkrafturinn.

Rétt er að benda á að Baltimore nefnir hvergi í grein sinni að ákveðnar greinar vísindanna séu öðrum mikilvægari, þó reyndar bendi hann á líftæknigeirann í heild sinni sem dæmi um frábæran árangur bandarískrar vísindastefnu undanfarna áratugi. Þvert á móti verður honum tíðrætt um gildi akademísks frelsis og getur þess að það séu einmitt grunnrannsóknir sem skila þeim stökkum í skilningi og hugsun sem eru grundvöllur tækniframfara og nýsköpunar.

 Heimildir:

1.            Rutherford, A., Palin and the fruit fly, á vef The Guardian (www.guardian.co.uk), 27. október 2008.

2.            Baltimore, D., A global perspective on science and technology, Science 322, 544-551, 2008.

 (Þessi grein birtist í Morgunblaðinu í dag.)

Líftækni á Króknum

Þetta eru vissulega ánægjuleg tíðindi og er ég sannfærður um að þetta framtak mun skila Sauðkræklingum, og raunar þjóðinni allri, verulegum ávinningi þegar fram líða stundir. Kreppa hvað?

Svo má náttúrlega benda á að þessi nýja líftækniverksmiðja /rannsóknastofa er einstaklega vel í sveit sett - aðeins steinsnar, svo að segja, frá eina háskóla landsins sem býður upp á sérhæft nám í líftækni, og það bæði á bakkalár- og meistarastigi. Háskólanum á Akureyri, sumsé ... þar sem enn er opið fyrir innritun nýnema í líftækni á vormisseri.

Á myndinni hér til hliðar, sem Gísli Hjörleifsson tók fyrir Háskólann á Akureyri, má sjá Laufeyju Hrólfsdóttur pósa við smásjá. Laufey útskrifaðist með B.Sc. í líftækni síðastliðið vor.

Líftækniverksmiðja opnuð

Töfrasprotar?

Það var ánægjulegt að sjá í Morgunblaðinu í dag opnuumfjöllun um Nýsköpunarsjóð (atvinnulífsins sumsé, ekki námsmanna) og sprotafyrirtæki hans. Á nýliðnum tímum auðmannadýrkunar og síbyljandi væntinga um skjótfenginn gróða úr tómu lofti fór harla lítið fyrir lítillátum en lúsiðnum frumkvöðlum sem vildu skapa eiginleg verðmæti úr alvöru hráefnum og hugviti. Þeir læddust með veggjum, að því er manni virtist, eða féllu að minnsta kosti alveg í skuggann af útrásandi bönkum og fjárglæframönnum. Þeir voru þó, til allra heilla, á meðal vor, þó ekki færi það hátt.

Þeirra á meðal er að finna all nokkuð af smáum en knáum líftæknifyrirtækjum. Í Morgunblaðinu er minnst á nokkra gamla kunningja, svosem Genis og Primex, en einnig sé ég þarna minnst á fyrirtæki sem ég hef minna heyrt um, eins og BP-lífefni og Lífeind. Raunar hefur ótrúleg gróska verið í frumkvöðlastarfi í líftækni hérlendis á síðustu árum. Í skýrslu Dillingham og Nilssen frá í fyrra eru talin upp 32 lítæknifyrirtæki starfandi hérlendis og má m.a. sjá þann lista hér. Sá listi er þó ófullkominn og inniheldur t.d. hvorki BP-lífefni né hið áhugaverða sjávarlíftæknifyrirtæki BioPol á Skagaströnd. Ég vil því leyfa mér að vera bjartsýnn og spái íslenskri líftækni glæstri framtíð. Líftækni mun eiga sinn þátt, og það jafnvel ríkulegan, í rífa Ísland upp úr kreppunni. Þrátt fyrir að vissulega sé alltaf áhætta að leggja fé í sprotafyrirtæki, þá vitum við þó í það minnsta að hér er fjárfest í heiðarlegum tilraunum til raunverulegrar verðmætasköpunar, en ekki í innistæðulausum rembingi og töfrabrögðum.

Á myndinni hér til hliðar má sjá Máneyju Sveinsdóttur og Kristjönu Hákonardóttur (og Laufeyju Hrólfsdóttur í bakgrunni), nýútskrifaða líftæknifræðinga frá Háskólanum á Akureyri. Ef til vill eiga þær og aðrir líftæknifrömuðir eftir að bjarga þjóðarbúinu með vasklegri frumkvöðlastarfsemi? Myndina tók Gísli Hjörleifsson fyrir Hásólann á Akureyri.

Góðar stundir.

Ársreikningar verði í evrum

Klónun úr frosti

Klónun, eða einræktun*, á flóknum, kynæxlandi lífverum er einkar áhugaverð tækni sem gera má ráð fyrir að verði notadrjúg í líftækni framtíðarinnar. Eins og bændur og aðrir áhugamenn um kynbætur og ræktun nytjastofna þekkja mæta vel, þá eru kynæxlandi lífverur með þeim ósköpum gerðar að erfðaefni beggja foreldra blandast óafturkræft við hverja æxlun, sem gerir hugtakið „hreinræktun" að hálfgerðri merkingarleysu og vilja tilraunir til þess gjarnan enda með ósköpum vegna skyldleikaræktar. Með klónun má, hins vegar, fá afkvæmi sem erfðafræðilega er nákvæm eftirmynd foreldris, nema reyndar hvað varðar þann litla hluta erfðamengisins sem geymt er í hvatberum. Erfðafræðilega er hér því í raun um ígildi kynlausrar æxlunar að ræða. Á myndinni hér til hliðar, sem aðlöguð er af mynd frá Wikimedia Commons, má sjá gróft yfirlit yfir klónunarferlið. Á myndinni er gerður greinarmunur á því hvort klónunin er framkvæmd í þeim tilgangi að mynda heilbrigðan einstakling (æxlunarklónun var skásta orðið sem mér datt í hug yfir reproductive cloning) eða til að mynda frumur til rannsóknanota og/eða lyfjagerðar (therapeutic cloning).

Auk notagildis í landbúnaði og tækni má ætla að klónun geti komið að verulegu gagni við varðveislu tegunda í útrýmingarhættu og jafnvel við að endurvekja tegundir sem dáið hafa út, jafnvel fyrir all nokkru síðan. Þessi rannsókn þeirra Wakayama og félaga við RIKEN-stofnunina í Kóbe og Yókóhama og Jikei-háskóla í Tókýó, sem Mogginn greinir hér stuttlega frá, er mikilvægt skref í þá átt. Grein Wakayama et al. birtist í PNAS, sem er tímarit sem öllum er aðgengilegt, svo ég leyfi mér að setja afrit af greininni hér.

Eins og Arnar Pálsson bendir á í sínu bloggi, þá er DNA býsna stöðugt efni, af lífefnafjölliðu að vera, en þó brotna allar flóknar sameindir niður með tíð og tíma, jafnvel í frosti. Hingað til hefur því ekki verið mögulegt að klóna lífverur út frá erfðaefni sem geymt hefur verið í frosti um lengri tíma, jafnvel ekki við -80°C, sem er það hitastig sem okkur sem fáumst við sameindalíffræðilegar rannsóknir hefur verið innrætt að geyma flest okkar sýni við. Í grein Wakayama et al. eru, hins vegar, klónaðar heilbrigðar mýs út frá erfðaefni sem einangrað var úr músahræjum sem geymd höfðu verið við -20°C (sama hitastig og venjuleg heimilisfrystikista starfar við) í 16 ár, og það án þess að glýceról eða annar „frostlögur" væri til staðar í sýnunum. Raunar benda höfundar á að rannsóknir eins þeirra (Teruhiko Wakayama við RIKEN-stofnunina) hafi áður sýnt að erfðamengi músasæðisfrumna varðveitist óskemmt við frystingu og jafnvel frostþurrkun, og vísa þar í grein í Nature Biotechnology frá 1998. Sextán ár eru auðvitað ekki langur tími í lífsögunni, en þessi rannsókn vekur þó óneitanlega upp vangaveltur um endurlífgun loðfílsins ... nú eða þá geirfuglsins. Skyldi einhversstaðar leynast frosinn geirfugl í Grænlandsjökli? Maður má nú láta sig dreyma Myndirnar eru frá Wikimedia Commons.

*Rétt er að halda því til haga að sameindaklónun sú sem stunduð er á flestum rannsóknastofum í sameindalíffræði er allt annar hlutur. Einræktaðar (væri kannski „eingetnar" betra orð?) lífverur eru því EKKI erfðabreyttar (nema, auðvitað, að sameindaklónun hafi líka átt sér stað ... sem þarf svosem ekkert að vera útilokað).

Klónuðu mús úr frosnum erfðaefnum

Líftækni á Wikipediu

Þau ánægjulegu tíðindi bárust mér núna áðan að eftir nokkurt japl, jaml og fuður höfum við hér í raunvísindaskorinni fengið grænt ljós á að innrita nýja nemendur á þrjár námslínur í grunnnámi um næstkomandi áramót. Það var þá aldrei að það kæmi ekki eitthvað gott út úr kreppunni. Líftæknin er þarna á meðal og sýnist mér að námskráin líti alveg þokkalega út, þó svo reyndar farið lítið fyrir lífvísindum á fyrsta misseri (en síðari misseri verða þá bara þeim mun meira spennandi). Nú er lag fyrir kreppuslegna stúdenta að verða sér úti um menntun sem bæði er skemmtileg og gagnleg. 

Annars hef ég heitið sjálfum mér því að vera duglegri við að auka hróður líftækninnar, ekki aðeins í kennslustofunni og á rannsóknastofunni, heldur einnig úti í hinum stóra heimi. Ég er því aðeins byrjaður að dútla við að skrifa stuttar greinar um líftæknitengd málefni á Wikipediu. Það er svosem ekki mjög mikið að sjá þarna enn, en ég vil minna líftæknifróða lesendur á að margar hendur vinna létt verk og Wikipediu getur hver sem er aukið og endurbætt á einfaldan hátt.

Góðar stundir.